پیش از پرداختن به تاریخچه دریل لازم است بدانیم دریل چیست؟ دریل وسیله ای برای ایجاد سوراخ در سطوح مختلف است که به کمک چرخش یا ضربه زدن های متوالی این سوراخ را ایجاد می کند. امروزه با تعویض سر دریل از آن به عنوان سایر ابزارآلات نیز استفاده می شود؛ مثل پیچ گوشتی. و اما تاریخچه دریل؛ در حقیقت ساخت اولین دریل عمری به درازای حضور انسان دارد که حکایت نخستین تلاش‌های او را برای ایجاد سوراخ در مواد مختلف با هدف ساخت ابزار و امکانات دیگر بیان می کند. رد پای وجود اولین دریل را می توان تا مصر باستان و استفاده آنها از چوب ها و سنگ‌های نوک تیز برای حفر سوراخ در سطوح مختلف، دنبال کرد.
اگر بخواهیم انواع دریل با تقدم زمانی نام ببریم، به شرح زیر خواهد بود:
- دریل کمانی
- دریل دستی
- دریل شترگلو یا بریس
- دریل دستی کرند
- دریل با مته کمان
بعد از این مقدمه مختصر نوبت به آن رسیده که به شرح و بسط تاریچه دریل بپردازیم.
تاریخچه دریل
تاریخچه اولیه دریل، این ابزار پرکاربرد، برمی‌گردد به زمانی که انسان‌ها برای ساخت ابزار اولیه خود نیاز به این داشتند که بتوانند چیزی را سوراخ کنند که این کار را با وسایل دست سازی مانند چوب‌های نوک تیز و سر سنگ‌های چاقو مانند انجام می‌دادند. گفته می‌شود اولین دریل‌های دستی توسط مصری‌های باستان ساخته شده است. بعد از آن دریل‌های کمانی نیز اختراع گردید که در حدود ۱۰۰۰۰ سال قدمت داشتند.
اما دریل‌های امروزی و ساخت این ابزار مهم و کاربردی به شکل امروزی، به کشور انگلستان که در سال‌های ۱۷۸۰ تا ۱۷۹۰ میلادی بر می‌گردد. اولین دریل‌ها و مته‌ها در این کشور ساخته شدند و به تولید رسیدند.
مخترع دریل کیست؟
مشخص نیست اولین دریل هایی که به دست ما رسیده، به دست چه کسی ابداع و اختراع شده است.
تاریخچه دریل نشان می‌دهد که این ابزار اهمیت زیادی در توسعه تکنولوژی ساخت و ساز داشته است. مخترعان مختلف در طول زمان به بهبود و ابتکار در طراحی و عملکرد دریل پرداخته‌اند. در زیر، چند نمونه از مخترعان معروف در این زمینه آورده شده است:
ارشمیدس
گفته می شود ارشمیدس، مخترع یونانی باستان احتمالاً یکی از نخستین دریل‌ها را اختراع کرد. او از قطعه‌های چوبی و فلزی برای ساخت این ابزار استفاده می‌کرد.
آرتور جیمز آرنت و ویلیام بلانچ برین
این دو در سال ۱۸۸۹ توانستند عنوان مخترع دریل برقی را به خود اختصاص دهند. با بررسی اختراعی ایم دو انجام دادند، متوجه می شویم که چگونه ثبت اختراع را بررسی کنید که نشان می‌دهد چگونه آنها یک سپر برای محافظت از کاربر در برابر جرقه‌های ناشی از آن ایجاد کردند.
ویلهلم و کارل فاین
اولین مته دستی قابل حمل توسط ویلهلم و کارل فاین در اشتوتگارت آلمان در سال ۱۸۹۵ اختراع شد. اختراع این دو مخترع دریل، کمک شایانی به گسترش این ابزار کرد.
بلک اند دکر
وقتی صحبت از تاریخچه دریل و مخترع آن می شود، نمی توان نقش مهمی را که بلک اند دکر در این زمینه ایفا کرد، نادیده گرفت.
در سال ۱۹۱۷، بلک اند دکر چیزی را که ما می‌توانیم آن را «دریل مدرن» بنامیم با سبک دستگیره و ماشه، چیزی شبیه تپانچه به ثبت رساند. این اخترا تاریخچه دریل برقی را برای همیشه تغییر داد.
جالب است بدانید مخترع دریل شارژی نیز بلک اند دکر است. از این دریل در سال ۱۹۶۱ رونمایی شد.
این مخترعان با ابتکار و خلاقیت خود، تاریخچه دریل را به داستانی پر از نوآوری تبدیل کردند.
کاربرد دریل در زمان قدیم
بیشتر کاربرد دریل جهت سوراخ کردن چوب در کارگاه‌های چوب و نجاری بود و در کشور انگلیس کاربرد فراوانی داشت تا جایی که به یکی از وسیله‌های مهم و پرکاربرد در صنایع آن کشور تبدیل شده بود. زیرا سوراخ کردن چوب با میخ، چکش و وسایلی شبیه به آن بسیار وقت گیر و سخت بود و نیاز به انرژی زیادی داشت.
با ساخت این ابزار کار برای نجاران و صنایعی مانند آن بسیار راحت شد. تاریخچه دریل‌هایی که برای سوراخ‌کاری فلزات به کار می‌رود هیچ تفاوتی با دریل‌های عادی ندارد. بعد از تولید دریل و مته چوب تولیدکنندگان به این فکر افتادند که ابزاری تولید کنند که بتوانند به وسیله آن، فلزات را سوراخ کنند. همین امر باعث شد تا بتوانند دریل‌هایی را تولید کنند که توانایی سوراخ کردن فلزات را هم داشته باشد.
بیشتر بخوانید: دریل کاری روی فلزات
تاریخچه دریل سازی و انواع مختلف آنها باهم فرق‌هایی دارند و از همان زمانی که اولین دریل اختراع شد؛ تا به حال، انواع متفاوتی از آنها ساخته و ابداع شده است. در ادامه به تاریخچه دریل سازی و انواع آنها می‌پردازیم و در مورد هر کدام از آنها اطلاعاتی به شما داده می‌شود. به طور کلی دریل‌ها به دو دسته مکانیکی و الکتریکی تقسیم می‌شوند.
تاریخچه انواع دریل مکانیکی
به دریل هایی که بدون استفاه از انواع انرژی مثل برق، باد و باتری کار می کنند، دریل مکانیکی می گویند. احتمالاً برایتان جالب است که بدانید، اولین دریل ها، سنگ های نوک تیزی بودند که انسان بدوی از آن برای سوراخ کردن اجسام استفاده می کرد.
پس آن سنگ ها همراه با فلزات نوک تیز شده کار سوراخ کردن را انجام می دادند؛ و در نهایت انسان موفق به اختراع دریل کمانی شد.
آغاز ماجرا: دریل تسمه ای
اواین قدم در مسیر اختراع دریل، وسیله ای بود که به آن دریل تسمه ای می گفتند دارای یک طناب چرمی بود که دور میل چوب پیچیده می شد. با کشیدن طناب به جلو و عقب، انسان اولیه می توانست سنگ نوک تیز شده انتهای چوب را با سرعت بیشتری بچرخاند. سر دیگر مته وسیله ای پهن تر قرار داشت که فرد آن را به کمک دهان خود نگه می داشت تا باعث ثابت شدن دریل شود.
گام دوم: دریل کمانی چیست؟
دریل‌های کمانی جزو اولین نسل از دریل‌ها محسوب می‌شوند. این مدل از دریل‌ها که از ابتدایی‌ترین وسایل ساخته شده هستند از نظر ظاهری شبیه به کمان بوده و قدمت آنها به حدود ۱۰هزار سال می‌رسد.
نحوه استفاده از دریل کمانی به این حالت است که دارای یک اهرم دستی است که هرگاه اهرم دستی آن را عقب و جلو بکشید نوک دریل حرکت دورانی داشته و به این ترتیب اجسام و وسایلی را می‌توانید سوراخ کنید.
جالب اینجاست که پس از گذشت سالیان زیاد از تاریخچه دریل سازی، از این نوع دریل که جزء ابزارهای مکانیکی محسوب می‌شود و بسیار ابتدایی بوده و برای سوراخ کردن با آن نیاز به انرژی زیادی است ولی امروزه هنوز هم از دریل کمانی استفاده می‌کنند. در صنایعی مانند سنگ و چوب که، نیاز به آن است که به صورت دستی روی آنها کار شود، از دریل کمانی استفاده می‌شود.
دریل دستی؛ ابزاری ساده اما کاربردی
دریل‌های دستی جزء دریل‌های مکانیکی به حساب می‌آیند و تاریخچه تولید آنها به سال ۱۸۷۷ می‌رسد. حدود یک قرن از زمان کشف آن می‌گذرد.
نحوه عملکرد آنها شبیه به دریل کمانی است. به دلیل اینکه هر دوی آنها نیاز به انرژی مکانیکی دارند تا شروع به حرکت کنند ولی تفاوت‌هایی باهم دارند. مثلا در دریل کمانی برای اینکه مته شروع به چرخش کند باید دسته آن را به عقب و جلو حرکت دهید تا بتوانید جسم مورد نظر را سوراخ کنید ولی در دریل دستی این چنین نیست.
دریل‌های دستی به صورتی طراحی شده‌اند که باید دسته‌ای که در کنار آن قرار دارد و شبیه یک رکاب دوچرخه است را بچرخانید تا انرژی مکانیکی به انرژی چرخشی تبدیل شده به سر مته منتقل شود و سر مته را به چرخش درآورد و باعث سوراخ شدن جسم شود.
۳. تاریخچه دریل شترگلو یا بریس چیست؟
پس از ساخت دریل‌های مکانیکی مختلف که در انواع وسیعی ساخته شده بودند؛ از این دستگاه‌ها در صنایع مختلف چوبی و فلزی، برای سوراخ کردن فلزات و چوب‌ها استفاده می‌شد. مدل دیگری از دریل به نام شترگلو تولید شد.
این نوع دریل نیز در گروه دریل‌های دستی جای دارد و دارای محوری U شکل است که همین حالت U شکل آن باعث ایجاد گشتاور بیشتری در این دریل می‌شود. این دریل دارای محوری دیگر هم است که روی کار قرار می‌گیرد که باعث می‌شود قطعه کار در موقعیت مناسبی قرار گیرد.
هنگام کار با این وسیله یکی از محورها را باید یک دست بگیرید و با دست دیگر خود، محور بعدی را در جهت چرخش عقربه‌های ساعت بچرخانید و به این صورت می‌توانید با این دریل سوراخی دقیق روی جسم ایجاد کنید. موارد استفاده از این ابزار برای خزینه کاری در چوب می‌باشد و همینطور می‌توان از این دستگاه برای سوراخ‌کاری آهن هم استفاده کرد.
۴. تاریخچه دریل دستی کرند چیست؟
این وسیله دریلی چرخشی است که سوراخ کاری در اجسام سخت را با آن می‌توان انجام داد. به دلیل وجود زاویه‌ی مارپیچ بلندی که دارد عملکرد دریل و عمق برش را در آن بالا می‌برد و همچنین به دلیل نوک تیزی که دارد توانایی برش را افزایش می‌دهد.
هنگامی که در مواد سخت مانند فلز می‌خواهند سوراخ ایجاد کنند از این نوع دریل استفاده می‌شود و همینطور سوراخ‌کاری منحنی را با این نوع دریل انجام می‌دهند. اگر نقطه اتصال مته با جسم را متمرکز کنید بسیار دقیق است و از جای خود تکان نمی‌خورد.
۵. تاریخچه دریل با مته کمان چیست؟
اسم دیگر این دریل، دریل آتش نام دارد. این دریل همان طور که از نامش پیداست برای روشن کردن آتش در قدیم استفاده می‌شده و اجزای تشکیل دهنده آن شامل یک قطعه‌ی حامل، محور، تیر و یک کمان است. با این نوع دریل گرما و اصطکاک تولید می‌کنند و براثر گرمای تولید شده در چوب ریزه‌ها آتش تولید می‌شود.
بیشتر بخوانید: اجزای تشکیل دهنده دریل
تاریخچه انواع دریل الکتریکی
تاریخچه دریل‌های الکتریکی به اواخر قرن ۱۹میلادی بر می‌گردد. در سال ۱۸۸۹میلادی، آرتور جیمز آرنات، ابداع کننده استرالیایی، این نسل از دریل را که به دریل الکتریکی معروف است، اختراع کرد. اما این مدل از دریل به دلیل منبع تغذیه بزرگی که داشت دارای وزن سنگینی بود و قابل حمل نبود و افراد کمی می‌توانستند از آنها استفاده کنند. این مسئله یکی از ضعف‌های بزرگ این ابزار به شمار می‌رفت.
بعد از گذشت چند سال یک شرکت در آلمان توسط برادران فین تاسیس شد؛ که به وسیله یک موتور الکتریکی قابل حمل و ابزار آلات دستی، توانستند یک دریل الکتریکی تولید کنند که قابل حمل باشد. به این ترتیب دریل‌های قابل حمل به بازار راه پیدا کردند. با اینکه موتورهای آنها به نسبت نسل قدیمی دریل‌ها از قدرت بالاتری برخوردار بودند، ولی همچنان سرعت کمی داشتند.
اما به دلیل وزن کمی که به نسبت نسل قدیمی خود داشتند مورد استفاده قرار می‌گرفتند. در این نوع از دریل‌های الکتریکی وزن موتور به ۷.۵ کیلو هم می‌رسید اما همچنان به نسبت دریل‌های قدیمی از وزن کمتری برخوردار بودند.
حدود ۲۱ سال پس از گذشت تاریخچه دریل الکتریکی درسال ۱۹۱۰ میلادی، شرکتی به وسیله دو مخترع آمریکایی در ایالت مریلند آن کشور تاسیس شد. نام این شرکت بلک اند دکر بود که ۲ جوان نخبه آمریکایی به نام‌های دانکن بلاک و آلونزو دکر این شرکت را تاسیس کردند. تقریبا بعد از گذشت ۶ سال از تاسیس آن شرکت در سال ۱۹۱۶ میلادی، آنها توانستند دریل الکتریکی که برادران فین ساخته بودند ارتقا دهند.
نوع طراحی آن دریل‌ها به گونه‌ای بود که یک ماشه روی آن نصب کرده بودند که اگر آن را فشار می‌دادند دریل روشن می‌شد و کار سوراخ‌کاری را به راحتی با آنها انجام می‌دادند. امروزه در بازار دریل‌های مختلفی دیده می‌شود که همه آنها از نسل همان دریل‌های قدیمی هستند.
ادامه مسیر دریل الکتریکی و انواع آن
بعد از ساخت دریل‌های الکتریکی توسط شرکت بلک اند دکر و تولید آنها به صورت انبوه و راه پیدا کردن آنها به بازار باعث شد که روز به روز ایده‌های جدیدتری برای تولید دریل‌های پیشرفته‌تر داده شود.
بعد از آن با امروزی شدن تجهیزات و دستگاه‌ها و با پیشرفت صنایع مختلف لازم بود که ساخت دریل‌ها نیز هرچه بهتر و زیباتر انجام شود. به همین دلیل دریل‌هایی با کیفیت عالی و دارای ظاهری زیبا که برای عملیات‌های عمرانی و تخصصی در صنایع مختلف مانند چوبی و فلزی مورد نیاز بودند؛ ساخته و به بازار عرضه شدند.
همین امر باعث ایجاد رقابتی بین سازنده‌های مختلف شد. هر شرکتی که محصول با کیفیت و بهتری تولید می‌کرد، متقاضیان بیشتری داشت. تا جایی که این رقابت‌ها باعث تولید محصولات با کیفیتی شد. شرکت‌ها محصولاتی را تولید می‌کردند که از نظر سبکی، راحتی استفاده از دریل و زیبایی با هم قابل رقابت بودند. معمولا استفاده از دریل‌ها در ارتفاعات بالا انجام می‌گیرد به همین دلیل دریل‌ها باید سبک و قابل حمل باشند.
همین مساله باعث شد که نسل دیگری از دریل‌ها به نام دریل شارژی وارد بازار شود. هرچه دریل شارژی سبک‌تر باشد کار با آن راحت‌تر است. لذا هر شرکتی که بتواند دریل‌هایی با کیفیت بالا و درعین حال سبک تولید کند، از بقیه پیشی گرفته و در بازار تولید و فروش پیشرفت خواهد کرد. به‌طورکلی دریل‌های الکتریکی به دو دسته دریل‌های برقی و شارژی تقسیم می‌شوند. در ادامه قصد داریم انواع دریل الکتریکی را توضیح دهیم:
۱. دریل‌های برقی
این دریل‌ها انرژی مورد نیاز خود را به طور مستقیم از طریق جریان برق تأمین می‌کنند. تنها گزینه‌ای که، این دریل‌ها را محدود می‌کند اندازه طول کابل آنها است به دلیل اینکه فقط در مکان‌هایی می‌توان از آنها استفاده کرد که امکان دسترسی به جریان برق شهری وجود داشته باشد.
بیشتر بخوانید: راهنمای خرید دریل
معمولا این دریل‌ها دارای قدرت بیشتری نسبت به دریل‌های شارژی هستند و همچنین هنگام استفاده از آنها اپراتور دیگر نگرانی از جهت تمام شدن باتری دستگاه را نخواهد داشت. این نوع از دریل‌ها به دلیل سابقه طولانی مدتی که دارند معروف‌تر از دریل‌های دیگر هستند.
۲. دریل بتن کن یا تخریب کن
این ابزار جزو دریل‌های برقی محسوب می‌شود و به نام دریل چکشی یا بتن کن نیز معروف است. دریل بتن کن از ادغام دو عملکرد جدا از هم تشکیل شده است. یعنی حرکت چکشی دریل و حرکت چرخشی مته است که هر کدام از آنها می‌توانند به صورت مجزا هم عمل کنند.
۳. دریل پرسی
مشخصات شاخص دریل پرسی ثابت بودن آنها است و به صورت ثابت در بازار موجود هستند. آنها موتور و یک مته ثابت نیز دارند که به آن متصل است. با استفاده از این ابزار می‌توان سوراخ‌های متعدد ایجاد کرد.
بیشتر بخوانید: انواع مته مورد استفاده در دریل و بتن کن
این ابزارها از پرقدرت‌ترین دریل‌ها محسوب می‌شوند. به علت قدرت زیادی که این دستگاه دارد در سخت‌ترین مواد هم می تواند سوراخ ایجاد کند. همچنین امکان سوراخ‌کاری بر روی سطوح نرم نیز وجود دارد.
۴. دریل شارژی
این نوع از دریل‌ها برای تامین انرژی مورد نیاز خود از باتری یا پیل استفاده می‌کنند. اصولا از قابلیت‌های دریل‌های شارژی کنترل سرعت و گشتاور در آنها است که این خصوصیات در کنار قابلیت تغییر جهت گردش، این ابزارها را به آیتمی مناسب تبدیل کرده است که از آن به عنوان یک پیچ‌گوشتی شارژی استفاده شود.
با توجه به اینکه این دریل‌ها در مقایسه با نوع برقی خود دارای حجم کمتری هستند و همچنین نیاز به استفاده از جریان برق مستقیم را ندارند قابلیت آن را دارند که در هر مکانی مورد استفاده قرار گیرند. اصلی‌ترین بخش دریل‌های شارژی باتری آنها است که می‌توان این باتری‌ها را به دو دسته کلی تقسیم کرد. باتری‌های لیتیوم یون و باتری‌های نیکل کادمیوم.
بیشتر بخوانید: انواع باطری دریل شارژی
درون باتری دریل‌ها در ابتدا از نیکل کادمیوم استفاده می‌شد که وزن بالایی داشت و از کارایی پایینی برخوردار بودند. ولی باتری‌های لیتیوم یون عمر بیشتری دارند. زمان شارژ آنها سریع‌تر است و عملکرد بهتری دارند. بنابراین باتری‌های لیتیوم یون جای باتری‌های نیکل کادمیوم را گرفتند. به طور کلی دریل‌های شارژی دارای عملکردهای فراوانی در انواع صنایع هستند.
۵. پیچ گوشتی شارژی
عملکرد این دستگاه مانند دریل معمولی است. از نکات با اهمیت در دریل‌های شارژی این است که در واقع دریلی با قدرت بالا در سایز کوچک دارید و می‌توانید مته با اندازه‌های مختلف را به سه نظام آن متصل کنید و به دلیل سهولت کار با این ابزار توانایی آن را دارید که در هر مکانی بتوانید از آنها استفاده کنید.
جمع بندی
دانستن تاریخچه ابزارآلات مختلف از جمله دریل، خالی از لطف نیست و مسیر پرپیچ و خمی را انسان طی کرده تا ابزارآلات را به شکلی که امروزه از آن استفاده می کنیم، به ما نشان می دهد.
در اینجا لازم به ذکر است شرکت دانش بنیان آروا، انواع دریل را تولید می کند. شما می توانید با مراجعه به سایت آروا از مشخصات فنی آنها مطلع شوید. این دریل ها تماماً بر اساس آخرین تکنولوژی روز دنیا ساخته شده و قابل رقابت با انواع برندهای مطرح جهان است. اما به دلیل بومی سازی، دریل های آروا با قیمتی بسیار مناسب در اختیار شما عزیزان قرار خواهد گرفت.
بدون دیدگاه